به گزارش خبرگزاری فارس، حجت‌الاسلام وحید واحدجوان عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا موسیقی عرفانی داریم یا همه موسیق

به گزارش خبرگزاری فارس، حجت‌الاسلام وحید واحدجوان عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا موسیقی عرفانی داریم یا همه موسیقی‌ها حکم غنا دارند و چگونه موسیقی عرفانی معنا پیدا می‌کند، نوشت:

هنرهای زیبا از جمله موسیقی اگر انسان را از کثرت به وحدت سوق دهند می‌توانند مقدس و آسمانی باشند. اگر این هنرها انسان را از غفلت و بی خبری به ذکر و یادآوری حق تبارک و تعالی برسانند یا احساسی عرفانی پدید آورند به گونه‌ای که انسان خود را در حضور الهی مشاهده کند، از مخالفت خداوند دوری کرده و از ظواهر دنیا به بواطن آن سیر نماید قطعا مورد تاییدند و با عرفان سازگارند.

این نوع هنر به ویژه در موسیقی، غیر از غنا، لهو، لعب، طرب، بازی، عشرت و سرگرمی بی خود و بی جهت است. غنا و موسیقی حرام، مبتنی بر التذاذات نفسانی و حیوانی است. غنا نه تنها به وحدت و توحید سوق نمی‌دهد بلکه انسان را از حق و حقانیات دور و گرفتار کثرات می کند.

این ملاک خوبی برای ارزیابی هنرهای زیباست.

نکته بعدی اینکه، به این علت که انسان‌ها در اکثر موارد، غرق در کثرات و دنباله رو شهوات و تمایلات نفسانی خود هستند لذا از این هنرها هم غالبا سوء استفاده می‌کنند و آثاری پدید می‌آورند که با هدف عرفان که همان توحید است منافات دارد. مذمت روایات معصومین (ع) نسبت به موسیقی و غنا و آلات و ابزار آن بدین جهت بوده که غالب و بلکه در همه موارد - در آن زمان - موسیقی‌ها و مطالبی که ضمن آنها خوانده می شد، نادرست و نشأت گرفته از نفس و نفسانیات بود و انسان‌ها را از توحید و دین خداوند دور و به گناه سوق می داد یا همراه گناهان دیگر بود.

به بیان فقهی این روایات، منصرف به آلات مختص لهوی و موسیقی‌های حرام است که در آن زمان، غالب و بلکه همه را شامل می شد.

اکنون که موسیقی خوب و هدفمند و موسیقی بد و نادرست وجود دارد، و می‌شود با توجه به پیشرفت علمی، موسیقی عرفانی و صحیح تولید کرد، نمی‌توانیم استدلال کنیم که چون در روایات، موسیقی یا فلان ابزار موسیقی مذمت شده، پس موسیقی خوب و سالم نداریم.

انتهای پیام/